ნინო ნაჭყებია

„როდესაც ალკოჰოლის დამოკიდებულების ქვეშ არ ვარ თავს უცნაურად ვგრძბობ. სულ მიჩნდება იმის სურვილი, რომ ალკოჰოლი მივიღო, მაგრამ თავს ძალას ვატან და არ ვეკარები.  ალკოჰოლმა ჩემი ცხოვრება უარესობისკენ შეცვალა გავხდი აგრესიული და თავს ვერ ვაკონტროლებდი. ახლა რეაბილიტაციის შედეგად თავს უკეთ ვგრძნობ და მე ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის, რომ თავი დავაღწიო ალკოჰოლს,“ – გვიყვება 30 წლის დ.ჯ, რომელიც უკვე  ერთი წელია   ალკოჰოლზეა დამოკიდებულია.

მარიამ შიოშვილი

„ჩემი ცხოვრება ყოველთვის სირთულეებით იყო სავსე. მიწევდა დაბრკოლებების გადალახვა. საზოგადოებაში ჩემი ადგილის დასამკვიდრებლად ყოველთვის ვიბრძოდი. ახლა ვითარება შეიცვალა. ინფრასტრუქტურა განსაკუთრებული საჭიროების მქონე პირთათვის ფორმალურად კეთდება, ისიც სრულყოფილად ადაპტირებული არ არის. პანდუსები ხშირად მოუხერხებელია და დახმარების გარეშე მისი გამოყენება თითქმის შეუძლებელია“, – გვიყვება თბილისის 165-ე საჯარო სკოლის  მოსწავლე 16 წლის თეონა ჯაში.

ელენე გვიმრაძე

„არ უნდა გამოიყენონ ნარკოტიკული ნივთიერებები, განსაკუთრებით არასრულწლოვნებმა. ასეთი ნივთიერებები ჯანმრთელობისთვის საზიანოა და სიცოცხლეს საფრთხეს უქმნის“, – გვეუბნება ყოფილი ნარკოდამოკიდებული, რომელიც ამჟამად რებილიტაციას გადის სამედიცინო ცენტ „რეა“-ში. 28 წლის გიორგიმ (რომელმაც გვარის დასახელებისგან თავი შეიკავა) სამი წელია ნარკოტიკებზეა დამოკიდებული, მან ნარკოტიკების მოხმარება 25 წლის ასაკში დაიწყო. იგი დღეში რამდენჯერმე მოიხმარდა.

თიკა გურაშვილი

„მიჭირს მშვიდად საუბარი საზოგადოებათან, თუ არ ვიმყოფები ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ, ამ დონემდე ნარკოტიკების მცირე დოზების მიღებამ მიმიყვანა, ახალგაზრდებს მოვუწოდებ, რომ თავი შეიკავონ ჯანმრთელობისათვის მსგავსი მავნებელი ნივთიერებების მიღებისგან“, – ამბობს 25 წლის ახალგაზრდა ბიჭი დავითი (სახელი შეცვლილია), რომელმაც უკვე დაიწყო მკურნალობა, რომ თავი  ნარკოდამოკიდებულებას დააღწიოს.

მარიამ ჟღერია

„ნარკოტიკებისთვის თავი რომ დამენებებინა, ამას მაშინ მივხვდი, როცა ირგვლივ აღარავინ მყავდა. მარტო ვიყავი, აღარავის ესმოდა ჩემი და არც აღარავინ მაინტერესებდა, მხოლოდ წამალზე ვფიქრობდი,“ – გვიყვება 40 წლამდე მამაკაცი, თ.ო., რომელმაც ნარკოტიკების მიღება, საკმაოდ ახალგაზრდამ, 17-18 წლისამ დაიწყო, – „უბრალოდ გავსინჯე და შემდეგ პირველს მეორე და მეორეს მესამე მოყვა, თუმცა, ნეტა  მესამეს შემდეგ სხვა მრავალი აღარ მოჰყოლოდა… შემდეგ ისე შევტოპე რომ ვერც კი შევამჩნიე რომ ნარკოდამოკიდებული ვიყავი. „კაიფი“ უფრო ბუნებრივი იყო ვიდრე სიფხიზლე“, – ის თავის დანებებას მონასტერში გაქცევითაც ეცადა. იქაურმა სიმშვიდემ დაარწმუნა, რომ ნორმალურ ცხოვრებას დაბრუნებოდა.

მელანო ჭეიშვილი

,,ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი არის, რომ არსებობდეს მოტივაცია. როცა ეს არსებობს, შემდეგ გჭირდება მხარდაჭერა ოჯახისგან და საზოგადოებისგან“, – ამბობს ლაშა აბესაძე, რომელიც ნარკოტიკებს 16 წელი მოიხმარდა და უკვე ოთხი წელია თავს სძლია. დღეს ის სათემო ორგანიზაცია ,,ახალი ვექტორის“ რუსთავის ფილიალის კოორდინატორია.

ეს დაწესებულება წარმოადგენს ნარკოტიკების მომხმარებელთა პირველ სათემო ორგანიზაციას და იგი მათ სთავაზობს ზიანის შემცირების, სამედიცინო და სოციალური სერვისების ყველაზე ფართო სპექტრს. ორგანიზაცია ერთი ფანჯრის პრინციპით ახორციელებს ზიანის შემცირების პროგრამას, რომელიც აპრობირებული და ეფექტური საშუალებაა სხვადასხვა სისხლით გადამდები ინფექციების გამოვლენისა და ნარკოტიკების მომხმარებელთა ჯგუფებში ამ ინფექციების გავრცელების პრევენციისათვის. აი ასეთ ორგანიზაციას წარმოადგენს ლაშა აბესაძე, რომელმაც თავისი ცხოვრების გზის რამდენიმე დეტალი გამანდო.

გამომცემლობა “ჩემი გამომცემლობის” კიდევ ერთი წიგნი “კატა, რომელიც ქალს უსმენდა” დაისტამბა, ამჯერად ავტორი ფსევდონიმითაა წარმოდგენილი – მარტოხელა… წიგნი პანდემიის დროს არის დაწერილი… იმედია, წიგნი მკითხველის სიყვარულს დაიმსახურებს. ყდის დიზაინერი გიორგი ქარქაშაზე. წიგნის რედაქტორი: ინგა გამსახურდიშვილი. ინგა გამსახურდიშვილი წიგნის რეცენზენტი: მაგდა ჩინიჯიშვილი Magda Chinijishvili

ავთანდილ ზარნაძე

 ბოლო წლების განმავლობაში სოციალური მედიის გამოყენების სიხშირე იზრდება. აშკარაა, რომ ადამიანების გემოვნებაში ცვლილებებია, ფაქტობრივად, ისინი აღარ უყურებენ ტელევიზორს და მთელ დღეს სოციალური ქსელის გამოყენებას უთმობენ. დამეთანხმებით, რომ ძალზე კომფორტულია, თითოეული ჩვენგანის სიახლოვესაა, ადვილად შეგვიძლია წვდომა, თუმცა ადამიანის ფსიქიკურ ჯანმრთელობას  სერიოზულად აზიანებს.

ავთანდილ ზარნაძე

ხშირად გაიგებთ შეკითხვას, რა არის ლუდომანია (აზარტული თამაშების გაგრძელების დაუძლეველი სურვილი) – დაავადება თუ მავნე ჩვევა? ამ თემასთან დაკავშირებით საკმაოდ ბევრი კვლევა არსებობს, ბევრი მოსაზრებაც. რამდენადაც უნდა იყოფოდეს აზრები, პასუხი ერთია, ლუდომანიას დაავადებათა საერთაშორისო კლასიფიკაციით მინიჭებული აქვს კოდი F63, ამიტომ ერთმნიშვნელოვნად შეიძლება ითქვას, რომ აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებულება დაავადებაა და არა – უბრალოდ მავნე ჩვევა.

ოლიკო ცისკარიშვილი

„სექსუალური განათლება“ – ხმამაღლა ნათქვამი ისე ჟღერს თითქოს კამასუტრას სწავლებას ან პორნოგრაფიაში კარგად გარკვევას ნიშნავს. თუმცა ასე არ არის და „სექსუალური განათლება“ მოიცავს გოგონებისა და ბიჭებისთვის, და არა მხოლოდ მათთვის, ზრდასრულებისთვისაც, ისეთ ინფორმაციის მიწოდებას, რაც მათ ჯანმრთელობისთვის  აუცილებელია. ვაღიარებ, რომ ნახევარ საუკუნეს მიღწეულმაც კი არ ვიცი, ბევრი ისეთი რამ, რაც ჩემს სექსუალურ ჯანმრთელობისთვის აუცილებელია, რადგან ოჯახი, საზოგადოება იმდენად ტაბუირებულად თვლიდა ამ თემაზე ლაპარაკს, რომ საერთოდ არაფერი გამეგებოდა ადამიანის ფიზიოლოგიაზე და მით უმეტეს ჯანმრთელობაზე, რომელიც პირდაპირ აისახება ჩვენს ცხოვრებაზე.