ეკოფაქტი

ის, რაც უნდა ვიცოდეთ ადამიანის პაპილომავირუსზე

ნესტან არაბული

წარმოიდგინეთ სოციუმი, სადაც წითელას, პოლიემილიტის და კიბოს მსგავსი დაავადებების პრევენცია ხდება, თუმცა კვლავ ვსნეულდებით – არა იმიტომ, რომ მათი აღმოფხვრის საშუალება არ გვაქვს, არამედ იმიტომ, რომ ადამიანები მათი გამოყენებისგან თავს იკავებენ. მარტივ ვაქცინაციას აქვს ძალა, რომ ეფექტურად აგვაცილოს ჩვენთვის სახიფათო მიკროორგანიზმები და დაიცვას ისინი, ვისაც ამის თავად გაკეთება არ შეუძლია. ამის მიუხედავად, დღეს ვაქცინაციას მაინც პირად არჩევანად განიხილავენ და საზოგადოებაზე ზეგავლენას არ ითვალისწინებენ – მაგრამ ვაქცინაცია ბევრად მეტია, ვიდრე პირადი არჩევანი; მეტიც – მას თავისი არსიდან გამომდინარე სამოქალაქო პასუხისმგებლობადაც უნდა აღვიქვამდეთ.

 ინფექციური დაავადებების გავრცელება საზოგადოებისათვის მუდმივი გამოწვევაა. შორეული წარსული, რომ არ გავიხსენოთ, თანამედროვე მსოფლიომ COVID 19-ით გამოწვეული პანდემია გადაიტანა და თავადვე გავხდით მომსწრენი, თუ როგორი რთული იყო მთელი ეს პროცესი. ამ ფონზე, თითქოს იმუნიზაციის მნიშვნელობის უკეთ უნდა გვესმოდეს, მაგრამ საზოგადოებაში ჯერ კიდევ არის გარკვეული სტიგმა, განსაკუთრებით კი კულტურული ბარიერები, რომლებიც შეგვიძლია პაპილომავირუსის მაგალითზე განვიხილოთ. 

ოლიკო ცისკარიშვილი

არხოტი, საქართველოს ამ ულამაზეს კუთხეში პირველად დავდგი ფეხი, ია თაბაგარის წყალობით. შვიდ სექტემბერს დილიდანვე შევიკრიბეთ ჯგუფის წევრები და არხოტისკენ ავიღეთ გეზი. მოგზაურობის ხიბლიც სწორედ ისაა, რომ უამრავ თავგადასავალში ეშვები და და თან იმ ლამაზი კუთხის გაცნობის გარდა, უმარავ ახალ და კარგ მეგობარს იძენ.  „მთის მეგობრები“ – ასე ვეძახი მე მათ და ეს იმას ნიშნავს, რომ ყველაზე უღალატო ხალხია ისინი.

ელენე სავანელი

ლუდომანია (იგივე აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებულება) ბევრად უფრო მეტი ადამიანის პრობლემაა, ვიდრე შეიძლება ჩანდეს. მათ შორის არიან ადამიანები, რომლებმაც სხვადასხვა მეთოდით შეძლეს და დაამარცხეს იგი. ხოლო ის კატეგორია, ვისაც ჯერ კიდევ არ დაუმარცხებია არიან ადამიანები, რომლებსაც შეუძლიათ, მაგრამ არ აქვთ მოტივაცია.

ანა ძაბახიძე

ოპტიმისტური კუთხით, რომ დავიწყოთ შშმ პირები არიან ადამიანები, რომელთა უფლებები უტოლდება ნებისმიერი ტიპური განვითარების პირის უფლებებს და არანაირ საკითხში არ ზღუდავთ ან პირიქით, თავისუფლებას არ ანიჭებთ რაიმე განსაკუთრებული ძალაუფლება. მაგალითისთვის გვყავს ძალიან წარმატებული შშმ პარაოლიმპიელები, რომლებიც ნამდვილად საამაყონი არიან და უდიდესი შრომით აღწევენ მიზანს. ერთ-ერთი პარაოლიმპიური სპორტის სახეობაა „ბოჩა“ , რომელშიც ჩემპიონობა მოიპოვა შშმ პირმა, თათია მანაგაძემ. მისი თქმით, „მსგავსი აქტივობები ხელს უწყობს აქტიური ცხოვრების საშუალებას, აუმჯობესებს ცხოვრების ხარისხსა და საზოგადოებაში ინტეგრაციის უნარს,“ – ეს ყოველივე მიუთითებს იმაზე, რომ ნებისმიერ ადამიანს აქვს თვითგანვითარების და თავის წარმოჩენის უფლება.

საქართველოს წიგნის გამომცემელთა და გამავრცელებელთა ასოციაცია 30 მაისიდან 2 ივნისის ჩათვლით გიწვევთ თბილისის წიგნის 26-ე საერთაშორისო ფესტივალზე.

ფესტივალი ტრადიციული მასშტაბითა და ფორმატით, ექსპო ჯორჯიას პავილიონებში უმასპინძლებს მკითხველებს. მე-11 პავილიონში წარმოდგენილი იქნება ქართველი გამომცემლებისა და სხვადასხვა ორგანიზაციების მთავარი სტენდები, ხოლო მე-6 და მე-5 პავილიონებში თავმოყრილი იქნება საბავშვო წიგნები და მათთან დაკავშირებული საბავშვო აქსესუარები.

11 მაისს, მწერალთა სახლში ლიტერატურული კონკურსის, „ჩემი მთის სული“ დასკვნითი ღონისძიება გაიმართა. ფინალში გადასული 10 კონკურსანტის ნაშრომი შევიდა წიგნში – „ჩემი მთის სული 24“-ში, რომლის წარდგენაც კონკურსის ფარგლებში ჩატარდა.

კონკურსში, რომელიც შარშან 11 დეკემბერს, მთის საერთაშორისო დღეს გამოაცხადა „ჩემი გამომცემლობის“ შემოქმედებითმა გუნდმა, შევიდა 50-მდე ნაწარმოები.

„ჩემი გამომცემლობის“ ლიტერატურული კონკურსი “ჩემი მთის სული” ფინალურ ეტაპზე გადავიდა.

„გვინდა მადლობა გადავუხადოთ ყველა კონკურსანტს საინტერესო მოთხრობებისთვის და იმედი გამოვთქვათ, რომ მომავალშიც ჩვენს გვერდით იქნებიან და თავიანთი შემოქმედებით გაგვანებივრებენ. ძალიან რთული აღმოჩნდა არჩევანის გაკეთება და ერთმანეთისგან გამორჩევა, მაგრამ საკონკურსო ფორმატის მიხედვით, შეირჩა ის ათი მოთხრობა, რომელიც კრებულის სახით გამოიცემა და რომელთა შორისაც კონკურსის გამარჯვებული გამოვლინდება,“ – გვითხრა „ჩემი მთის სულის“ მენეჯერმა დავით ხარატიშვილმა.

შავი ზღის საერთაშორისო უნივერსიტეტის სტუდენტის ლუკა ამბალიას ფოტორეპორტაჟი – „არა რუსულ კანონს”

ახალგაზრდა მწერალი, დავით ხარატიშვილი, ქართულ სამწერლო ასპარეზზე შარშან გამოჩნდა თავისი 832 გვერდიანი რომანით „სიცოცხლის ამბავი“ და მაშინვე მკითხველის ყურადღება და სიყვარული დაიმსახურა. მან უკვე ბევრ ფესტივალსა თუ გამოფენაში მიიღო მონაწილეობა და მისი წიგნი თანდათან პოპულარობას იხვეჭს. პროფესიით იურისტი დავით ხარატიშვილი, ამჟამად გამომცემლობა „ჩემი გამომცემლობის“ შემოქმედებითი მენეჯერია და ლიტერატურული კონკურსის „ჩემი მთის სულის“ ორგანიზატორია. აუდიტორიის დიდი ინტერესის გამო, გთავაზობთ მცირე, მაგრამ საინტერესო ინტერვიუს მასთან.

ოლიკო ცისკარიშვილი

ცხოვრების რიტმის აჩქარების გამო, ადამიანებს მუდამ არ ყოფნით დრო, მუდამ სადღაც მიეჩქარებათ, მუდამ დაკავებულები არიან. საქმიან ადამიანებს ურჩევნიათ რომ ძვირფასი დრო არ დაკარგონ და შინ საკვების მომზადების ნაცვლად, გამზადებული საკვები შეუკვეთონ და ის მიირთვან. საქართველოში ბევრი ადამიანი სარგებლობს სწრაფი კვებით და განსაკუთრებით, პანდემიის შემდეგ შემოსული სერვისით – „მიტანის სერვისით“. ამ სერვისს ბევრი ადამიანი ინტენსიურად იყენებს და მზა საკვები პირდაპირ სახლში მიეწოდებათ.