ცხოვრების რიტმის აჩქარების გამო, ადამიანებს მუდამ არ ყოფნით დრო, მუდამ სადღაც მიეჩქარებათ, მუდამ დაკავებულები არიან. საქმიან ადამიანებს ურჩევნიათ რომ ძვირფასი დრო არ დაკარგონ და შინ საკვების მომზადების ნაცვლად, გამზადებული საკვები შეუკვეთონ და ის მიირთვან. საქართველოში ბევრი ადამიანი სარგებლობს სწრაფი კვებით და განსაკუთრებით, პანდემიის შემდეგ შემოსული სერვისით – „მიტანის სერვისით“. ამ სერვისს ბევრი ადამიანი ინტენსიურად იყენებს და მზა საკვები პირდაპირ სახლში მიეწოდებათ.
(კვლევისთვის შეგნებულად არ ავიღე მძიმე საკითხები, ისეთები როგორიცაა ოჯახში ძალადობა, ფემინიზმი, სუიციდი და ა.შ. თუმცა სტატიაში მოყვანილი კვლევა შეგვიძლია მოვიაზროთ იმ ინფორმაციისთვისაც, რომელიც ძალადობრივ თემებს მოიცავს)
ძველად, საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში სხვადასხვაგვარად ხვდებოდნენ ახალ წელს. ამიტომ გადავწვიტეთ, მოგიყვეთ ამ ტრადიციების შესახებ.
ახალი წელს 31 (13.01) დეკემბერი რაჭაში ცნობილია კალანდობის სახელით (კალანდა, ისევე როგორც რუსული კოლიადა და რომაული კალენდა ერთი და იგივე მნიშვნელობის მატარებელია. მკვლევართა აზრით, იგი შეიძლება ნასესხები იყოს რომაელთაგან ან ბიზანტიელი ბერძნებისგან შორეულ წარსულში, რომში კალენდას ეძახდნენთვის პირველ, ან 10 დღეს. იგივე სიტყვა საფუძველია “კალენდრის”) ამ დღეს ოჯახის ერთი წევრი ტყეში წავიდოდა შეშით სავსე მარხილს მოიტანდა, სადაც დაწყობილი იყო ბაძგარი (მარადმწვანე ეკლიანი და კურკიანი მცენარე). შეშიანი მარხილი კალოზე იდგმებოდა პირით აღმოსავლეთით. საღამოს იკვლებოდა საკალანდო ღორი. აცხობდნენ ერთ ღორის ქონიან განატეხს ე.წ. ღორის სალოცვილს. ვახშმობამდე ბიჭს ან ოჯახის უფროს კაცს 1 ჭიქა ღვინო უნდა წაეღო საღორესთან და იქ შეელოცა: “წმინდა ბასილამ ამრავლოს ღორებიო”. აკეთებდნენ ლერწმის გვერგვს, აცხობდნენ ერთ დიდ ლობიან-ქონიან განატეხს. განატეხი, თაფლთან, ვაშლთან და თეთრ ფულთან ერთად იდებოდა გვერგვზე. სართვიანი და ხმელა პური სულადობის მიხედვით ცხვებოდა.
უკვე დიდი ხანია ჩვენი ქართული მთები ხალხისაგან იცლება, კიდევ ცოტა თუ შემორჩა სადარაჯოდ მშობლიურ კერას, რაც ესოდენ გვადარდიანებს, თუმცა ტექნოლოგიებისა და საზოგადოებრივი განვითარების პირობებში კაცსაც ძნელად თუ გაემტყუნება მთის მკაცრი ცხოვრების მიტოვება. ჩვენი კონკურსის მიზანია საზოგადოებაში მთის ცხოვრების რომანტიზება და იმ ხალხის ერთგვარი მხარდაჭერა, რომლებიც კვლავინდებურად შეუპოვრად ინარჩუნებენ მთიანი მხარის სულსა და პირქუში ცხოვრების იერს არ უშინდებიან. ასევე ამ კონკურსით გვინდა გამოვავლინოთ ჯერ კიდევ უცნობი ნიჭიერი ავტორები და მათი შემოქმედება საზოგადოებას გავაცნოთ, რითაც ხელი შეეწყობა ქართული მწერლობის განვითარებას და წიგნიერების მეტად პოპულარიზაციას.
ეკოფაქტი 