ოლიკო ცისკარიშვილი
ცოდნა და მეცნიერება ყოველთვის იყო ადამიანის არსებობისათვის ბრძოლის იარაღი. მეცნიერების განვითარების გარეშე წარმოუდგენელია, კაცობრიობის წინსვლა. თუმცა, ხშირად სწორედ მეცნიერული ტექნოლოგიების წყალობით, ვდგებით კატასტროფების წინაშე. მეცნიერების, ბიზნესმენებისა და სახელმწიფოს ერთიანი კოორდინებული მოქმედება არნახული ეკონომიკური ეფექტების წყაროა. ეკონომიკისათვის XX ს-ის 80-იან წლებში ეკონომისტების მიერ შემუშავებული „ენდოგენური ზრდის თეორიით“ ანუ „ზრდის ახალი თეორიით“ გამოიხატა, რომელიც მეცნიერებასა და ეკონომიკას შორის პირდაპირი კავშირის არსებობას აღიარებს. მეცნიერების სოციალურ ფუნქციაზე მსჯელობა განსაკუთრებით აქტუალური გახდა თანამედროვე ეპოქაში, როდესაც მეცნიერება უშუალო საწარმოო ძალად გადაიქცა და სამეცნიერო-ტექნიკური პროგრესის მძლავრი ბერკეტი გახდა. მეცნიერება არასოდეს ყოფილა ისე ორგანულად ჩართული ადამიანის მატერიალური ცხოვრების პირობებში, როგორც ამჟამად. ადამიანთა სოციალურ აქტივობას თან სდევდა საზოგადოების განვითარება, ეს უკანასკნელი, თავის მხრივ, განაპირობებდა მეცნიერების პროგრესს. Read the rest of this entry »
ეკოფაქტი 