მარიამ გოზალიშვილი
„პენსია არ მყოფნიდა. ორი შვილი მყავს, სტუდენტები. არ მქონდა დრო და ფუფუნება, მელაპარაკა კანონზე – კალათა ავიღე და ქუჩაში გამოვედი,“ – ამბობს 59 წლის გარემოვაჭრე ქეთევან დვალიშვილი (სახელ-გვარი შეცვლილია), რომელსაც ხელთ ხილის კალათი უჭირავს, გვერდით პატარა სკამი უდევს. ქეთევანი წლებია გორის ხილ-ბოსტნეულის ბაზართან ახლოს, ხილსა და ბოსტნეულს ყიდის. მის ისტორიაში ბევრია საერთო იმ ასობით ადამიანის თავგადასავალთან, ვინც გადარჩენისთვის იბრძვის და თავისი საქმიანობისთვის ყოველდღე უსამართლობას ეჯახება. ქეთევანი ვაჭრობას 2010 წელს, ქმრის გარდაცვალების შემდეგ დაუბრუნდა.
Read the rest of this entry »
ეკოფაქტი 